Micro -machines 64 Turbo is een van die N64 -racers die gewoon anders aanvoelen - je bent niet op een glanzende baan, je racet kleine auto's over een ontbijttafel ontwijkende graanbakken, of weven door een badkuip met zeepstaven als obstakels. Het gevoel van snelheid is belachelijk voor een spel over speelgoedauto's, en de bedieningselementen zijn strak genoeg dat je daadwerkelijk geeft om het spijkeren van die haarspeldwendingen tussen zoutschudders.

Waar het echt schijnt is de multiplayer -chaos - tot acht spelers gepropt op één scherm, ellebogen vliegen terwijl iedereen probeert niet uit te vegen op een schurkenpotlood of van een bureau te worden gelanceerd. De voertuigselectie heeft ook een rare charme, van goofy ogende sedans tot wat ik zweer een grasmaaier is. Het is pure arcade -onzin, maar het soort dat je doet schreeuwen tegen je vrienden wanneer iemand op de laatste seconde vooruit trekt.

Als je de dagen mist dat racegames zichzelf niet te serieus nemen, is deze nog steeds geweldig.