Mega Man Xtreme op de game-boy-kleur is eigenlijk een zakformaatversie van de SNES-klassiekers, en eerlijk gezegd? Het trekt het veel beter uit dan je zou verwachten. Je springt meteen in het pantser van X en schiet door Mavericks in strakke, hapklare niveaus die er nog steeds in slagen om te proppen in al het wandelende, onstuimige en baaswapenstelen waar de serie om bekend staat.

De graphics pop voor een GBC -game - die sprite -animaties wanneer je je buster oplaadt, voelt je nog steeds bevredigend. En ja, de muziek heeft die klassieke Mega Man Synth-Rock-sfeer, zelfs als het een beetje blikken is door de handheld-luidspreker. De eerste keer dat ik speelde, werd ik verwoest door het podium van Chill Penguin (Ice Physics, Man), maar die perfecte run later spijkerde voelde later zo goed.

Het is ook niet alleen nostalgie -aas. Het niveauontwerp dwingt je om de wapens die je steelt daadwerkelijk te gebruiken, niet alleen de buster spam. Ik herinner me nog dat ik eindelijk het podium van Storm Eagle versloeg door zijn tornado -aanval op de minibosses te misbruiken. Klassieke Mega Man Cheese.

Als je een zwak hebt voor 16-bit actie of gewoon een taaie-maar-fair platformer voor je GBC wilt, is dit een no-brainer.