Man, MLB met Ken Griffey Jr. op N64 was mijn go-to-honkbalwedstrijd vroeger. De bedieningselementen voelen gewoon goed aan - je kunt eigenlijk toonhoogtes plaatsen waar je ze wilt, en het timen van je swing is wat oefening, maar voelt super bevredigend als je het spijkert. De graphics waren voor die tijd behoorlijk solide, met herkenbare spelersmodellen (de swing van Griffey is uiteraard iconisch).

Wat ik leuk vond, was hoe het dingen niet te ingewikkeld was - kies een team, kies je stadion (de nachtspellen zien er verrassend goed uit) en spelen. Het commentaar is na een tijdje een beetje repetitief, maar het horen van je naam roept na een grote hit wordt nooit oud. Als je van klassieke sportspellen houdt, houdt deze veel beter op dan de meeste uit het N64 -ERA.