Mahou Kishi Rayearth op Game Boy is een van die verborgen edelstenen die voelt als struikelen in een klein, pixelateerd anime -avontuur. Je begint als drie schoolmeisjes - Hikaru, Umi en Fuu - die in een fantasiewereld worden getrokken en plotseling magisch pantser en zwaarden moeten uitzoeken terwijl ze hun vriend redden. De Sprites zijn verrassend expressief voor een game boy -game, en de kerkers hebben die klassieker "Wacht, heb ik een schakelaar gemist?" stemming.

Combat's Simple But Vidively - Acy Girl heeft haar eigen wapen en magische stijl, dus het ruilen tussen hen voorkomt dat dingen oud worden. Het vuur van Hikaru spelt wrakgroepen, maar Umi's ijs is raar op tegen bazen. Het verhaal is rechtstreeks van de manga, dus als je een fan bent, is het cool om kleine scènes tussen gevechten te zien spelen. Verwacht gewoon geen diepe RPG -mechanica - het gaat meer over de charme en nostalgie dan complexiteit.

Ook slaat de muziek. Dat kerkhema komt nog steeds vast in mijn hoofd.