Ken je Tetris - die kleurrijke blokken die gewoon niet stoppen met vallen? De Game Boy -versie is degene die me echt heeft verslaafd. In het begin lijkt het eenvoudig: draai gewoon en laat de stukken vallen. Maar na een paar rondes begint je hersenen overuren te werken en probeert alles bij elkaar te passen voordat de stapel de top raakt.

Er is iets vreemds bevredigend om vier regels tegelijk te wissen met dat scherpe * klik * geluid. En de muziek? Die loopende Russische folk -deuntjes in je hoofd en vertrekt nooit. Het duurde niet lang, je ziet vallende blokken in je slaap.

Het is gek hoe iets zo eenvoudig na al die jaren nog steeds fris kan aanvoelen.