Lufia II is een van die SNES RPG's die op de een of andere manier onder de radar vloog in vergelijking met de zware slagmensen zoals Final Fantasy, maar man, het houdt stand. Je speelt als Maxim, deze blauwharige zwaardvechter die wordt uitgeroeid met het bestrijden van deze goddelijke wezens die de Sinistrals worden genoemd-klassiek "Save the World" -zaken, maar de manier waarop het verhaal zich ontvouwt, maakt je daadwerkelijk om te geven.

Wat me echt bijhield, waren de kerkers. Ze zijn boordevol puzzels in Zelda-stijl waar je blokken duwt, schakelaars omdraait en soms gewoon naar het scherm staren: "Oké, hoe krijg ik in godsnaam die borst?" De turn-based maar met een wending van het gevecht-uw speciale aanvallen gebruiken IP, die zich opbouwt terwijl u hits neemt. Maakt gevechten veel tactischer dan alleen het spammen van "aanval".

En de muziek? Absolute Bangers. Dat overwereldthema komt nog steeds willekeurig in mijn hoofd. Als je deze vroeger hebt gemist, is het veel beter verouderd dan de meeste 16-bit RPG's. Wees gewoon klaar voor wat brute late-game moeilijkheidspikes.