Lufia II یکی از آن RPG های SNES است که به نوعی در مقایسه با ضربه های سنگین مانند Final Fantasy در زیر رادار پرواز کرد ، اما انسان ، آن را حفظ می کند. شما به عنوان ماکسیم بازی می کنید ، این شمشیرزن با موی آبی که در مبارزه با این موجودات خدا مانند به نام Sinistrals-کلاسیک "نجات جهان" می شود ، اما نحوه آشکار شدن داستان باعث می شود که مراقبت کنید.

آنچه واقعاً با من گیر افتاد ، سیاه چال ها بودند. آنها با این پازل های سبک Zelda که در آن شما بلوک ها را فشار می دهید ، سوئیچ های چرخشی و گاهی اوقات فقط به صفحه نمایش خیره می شوند ، بسته بندی شده اند ، "خوب ، چگونه جهنم را آن سینه می گیرم؟" نوبت به نوبه خود اما با پیچ و تاب-حملات ویژه شما از IP استفاده می کند ، که در هنگام بازدید از آنها استفاده می شود. دعوا ها را تاکتیکی تر از آن می کند که فقط "حمله" باشد.

و موسیقی؟ بنگرهای مطلق این موضوع Overworld هنوز هم به طور تصادفی در ذهن من ظاهر می شود. اگر این روز را از دست داده اید ، از بیشتر RPG های 16 بیتی بهتر است. فقط برای برخی از مشکلات وحشیانه بازی در اواخر بازی آماده باشید.