Lode Runner 3D neemt de old-school graven en ontwijken formule en gooit deze in een 3D-ruimte-wat cool klinkt, maar eerlijk gezegd is er even wennen aan. In het begin voelen de camerahoeken een beetje ongemakkelijk aan, alsof je net zoveel vecht tegen de bedieningselementen als de vijanden. Maar zodra je je aanpast, is er iets bevredigend aan het stralen van gaten in de vloer om die kleine robotjongens van je te vangen die je achtervolgen.

De niveaus worden later behoorlijk sluw, waardoor je snel moet denken - pak je nu het goud of graaf je eerst een ontsnappingsroute? Sommige fasen voelen bijna aan als puzzels, waarbij één verkeerde beweging betekent dat het opnieuw begint. En ja, de nostalgie raakt hard als je het origineel speelde, hoewel de blocky N64 -afbeeldingen niet perfect zijn verouderd. Toch is er een rare charme, vooral als je een laatste seconde ontsnapt.

Ik ga niet liegen, het is soms frustrerend, maar op die manier blijft je 'nog een poging' zeggen. Verwacht gewoon niet dat het speelt als moderne platformers.