Oké, laten we het hebben over de Daikatana van John Romero op de N64. Het is een first-person shooter waar je door de tijd springt-annient Griekenland, donkere eeuwen, Cyberpunk Future-wat om wat wereld-eindigende onzin te stoppen. De grote gimmick? Je hebt twee AI -vrienden die mee kunnen taggen, wat cool klinkt totdat ze vast komen te zitten op de geometrie of je vuurlijn binnenlopen. (Ja, ze zijn ... niet de slimste.)

De wapens zijn echter wild - alles van zwaarden tot futuristische plasmakanalen, en de niveaus zijn deze uitgestrekte, vreemd gedetailleerde doolhoven. Sommige stukjes voelen zich gehaast, maar er is charme in de jank. Verwacht gewoon niet dat het speelt als een moderne shooter-dit is pure FPS-chaos uit de jaren '90, in voor- en tegenspoed.

Als je van retro -shooters houdt met persoonlijkheid (en geduld voor een paar onhandige momenten), is het een reis die de moeite waard is om te maken.