Glover op de N64 is een van die rare, charmante platformers die bij je blijven. Je speelt als een bewuste handschoen (ja) rollen, stuiterend en gooit een bal door deze surrealistische niveaus - soms is het een rubberen bal, soms glas, en elk type gedraagt zich totaal anders. De fysica voelt in het begin janky aan, maar zodra het klikt, begin je belachelijke trickshots te maken om puzzels op te lossen.

De kunststijl heeft deze cartoonachtige, enigszins off-kilter sfeer, zoals een zaterdagochtend cartoon van een andere dimensie. Sommige niveaus zijn eenvoudig platforms, andere zijn volledige hindernisbanen waar je de bal van muren ricochett om schakelaars te raken. Het is het soort spel waarbij je vijf keer een sprong zult falen, en dan plotseling een absurde vangst in de lucht spijkeren en je een genie voelen.

Absoluut niet de meest gepolijste N64 -titel, maar er is niets anders leuks. Je zult van de gekheid houden of hard stuiteren - geen woordspeling bedoeld.