De geschiedenis van Fighter is dat SNES -vechtspel waar gegevens East in feite zei: "Hé, wat als we Street Fighter II hebben gemaakt ... maar met een rechtszaak?" De gelijkenis is griezelig-met een six-button lay-out, vergelijkbare speciale bewegingen, zelfs de omroeper klinkt alsof hij een slechte Ryu-indruk doet. Maar het heeft zijn eigen rare charme, zoals de manier waarop personages zichtbaar kneuzen terwijl ze schade aanrichten, of het feit dat je de hoed van een tegenstander halverwege het gevecht kunt slaan (wat eerlijk gezegd nooit oud wordt).

Het is Jankier dan SFII, zeker-detectie voelt een beetje af en sommige personages zijn rechtstreeks kapot. Maar er is iets vreemds bevredigend aan het landen van een perfect getimede elleboog -smash met Karnov, of je een weg door de arcade -modus met het Ninja -meisje kent. Verwacht gewoon geen Pools op Capcom-level.