Extreme-G XG2 is een van die N64-racers die vandaag nog steeds snel als de hel aanvoelt. Je bent niet alleen racen-je schiet op een draaiende, neon-verlichte nummers op een fiets die eruit ziet alsof het ontsnapte uit een cyberpunk-garage, plasmabeulen ontwijkt en mijnen achter je laat vallen. De eerste keer dat je een boostkussen raakt en je schermschermingen in hyperspeed kromt, is het pure chaos op de beste manier.

De tracks lopen ondersteboven, spiraal door tunnels en gooi je soms gewoon in nul-g secties waar je bidt dat je niet tegen een muur slaat. En ja, de wapens helpen - het maken van raketten, schilden, al dat goede spul - maar de helft van de strijd blijft gewoon op de fiets als de snelheidsmeter vastbindt. Het heeft die klassieke arcade-sfeer uit de late jaren '90 waar alles een beetje overdreven is en je handen pijn doen na een paar races van het te strak vastgrijpen van de controller.

Als je ooit wipeout hebt gespeeld en dacht: "Dit heeft meer explosies nodig", heeft XG2 je gedekt.