Extreme-G op de N64 is in principe F-Zero op steroïden-die futuristische fietsen slepen absoluut draaiende neonsporen af, en het gevoel van snelheid is borderline belachelijk. De eerste keer dat je een boostkussen raakt en je scherm begint te vervagen, knokt je de controller die gewoon probeert niet in een muur te slaan.

Het heeft die klassieke Techno-soundtrack uit de late jaren 90 op de achtergrond, waardoor het op de een of andere manier ronddrijft rond haarspeldwendingen met 500 mph nog intenser. Sommige van de latere nummers worden ronduit sadistisch met hun lussen en druppels, maar het is stom bevredigend een perfecte ronde zonder weg te vegen.

Verwacht gewoon geen diepe aanpassing - je kiest een fiets, grijp de controller strak en probeer niet te schreeuwen als je een sprong mist. Houdt nog steeds stand als een van de wildste racers van de N64.