Dynamite Duke is een van die vroege Genesis -spellen die voelt alsof het nooit genoeg liefde heeft gekregen. Je speelt terwijl dit versterkte commando door golven van vijanden straalt-sommige te voet, sommige in jeeps-terwijl je kogels ontwijkt die op je afkomen dan je veel sneller dan je zou verwachten. Het eerste niveau gooit je er recht in met jongens die van achter kratten springen, en als je niet snel met de trigger bent, staart je naar het doorgaande scherm voordat de muziek zelfs begint.

De bedieningselementen duren een seconde om te klikken-je beweegt met de D-Pad maar richt met de knoppen, wat raar aanvoelt totdat je je realiseert dat je kunt beschieten door diagonalen vast te houden. Zodra het klikt? Pure Arcade Chaos. De bazen zijn belachelijk op de beste manier - het ene moment dat je vecht tegen een helikopter, het volgende gigantische mech -ding dat rondstampt. En die soundtrack? Kaasachtige synth beats waardoor het op de een of andere manier wordt gezwarmd door soldaten zich geweldig voelen.

Het is niet perfect - sommige hitdetectie voelt janky aan, en veel succes met het verslaan van het spawn -punten - maar dat hoort bij de charme. Als je run-and-gun games graaft die je hand niet vasthouden, is deze het waard om af te stoffen.