Duke Nukem: Zero Hour is een van die rare N64-shooters die de derde persoon probeerden voordat het cool was. Je springt door tijdzones die buitenaardse wezens schieten met Duke's gebruikelijke arsenaal-schotzingen, explosieven en one-liners die op de een of andere manier nog steeds landen. De niveaus zijn verrassend gevarieerd, van steden in het wilde westen tot futuristische steden, en erachter te komen waar te gaan daarna is de helft van het plezier (of frustratie, afhankelijk van hoe verloren je wordt).

Het is janky volgens de normen van vandaag, maar er is iets charmants aan de manier waarop het belachelijke set -stukken naar je gooit - zoals een hoverbike rijden terwijl je UFO's ontwijkt. Als je de onhandige bedieningselementen van de N64 aankan, is het een solide dosis van actie uit de late jaren '90 met die klassieke Duke-houding.