Doraemon 3 op de N64 is een van die rare kleine edelstenen die Japan nooit hebben verlaten, maar dat het helemaal zou moeten hebben. Je speelt als Nobita (of Doraemon, afhankelijk van het podium), rent rond hun stad op het oplossen van problemen - soms met gadgets, soms gewoon door met mensen te praten. De graphics zijn super charmant, zoals een speelbare anime -aflevering uit de jaren 90, en de puzzels zijn gewoon lastig genoeg om je aan het denken te zetten zonder frustrerend te worden.

In het begin wist ik niet zeker wat ik kon verwachten - sommige van de doelstellingen zijn vreemd specifiek, zoals een kind helpen zijn verloren speelgoed te vinden of een winkelier te overtuigen om de prijzen te verlagen. Maar er is iets vreemds bevredigend over hoe lage inzet en gezellig het allemaal aanvoelt. Als je ooit een tijdje in de wereld van Doraemon wilde rondhangen, is dit waarschijnlijk het dichtst in de buurt.

Het is niet perfect - de bedieningselementen zijn een beetje stijf volgens moderne normen - maar de sfeer is zo ernstig dat het moeilijk is om niet te glimlachen tijdens het spelen. Absoluut een niche -keuze, maar als je van retro -avontuurlijke games met persoonlijkheid houdt, is het de moeite waard om op te graven.