DOOM 64 (J) is eigenlijk de Moodier, Creepier -kijk van de N64 op het gebied van klassieke Doom. The Lighting is donkerder, de soundtrack heeft dit griezelige industriële gebrom, en de niveaus voelen alsof ze eigenlijk proberen met je te rotzooien - dode eindigt die terug, verborgen schakelaars achter pilaren worden weggestopt. Je schiet nog steeds door imps en pinkies met de gebruikelijke shotgun-and-chainsaw combo, maar alles is maar een beetje ... zwaarder. Zoals, zelfs het pistool klinkt vleziger.

Eerste 10 minuten? Je wordt in een vaag verlichte technologiebasis gevallen, onmiddellijk doorzocht door zombies en klauteren om de Chaingun te vinden voordat er iets groters verschijnt. De Japanse versie verandert niet veel, maar als je een verzamelaar bent of gewoon de iets andere dooskunst wilt, is het dezelfde meedogenloze demonenopruiming. Houd nog steeds stand als je je shooters eenvoudig en gespannen leuk vindt.