Doom 64 is de rare, humeurige neef van de originele Doom Games - Darker, Creepier en veel meer sfeervol. Je blaast nog steeds demonen, zeker, maar de hardware van de N64 geeft alles deze griezelige, bijna mistige look waardoor de niveaus veel onderdrukkender aanvoelen. De soundtrack is allemaal voor de omgeving van de soundtrack in plaats van heavy metal, wat op de een of andere manier kettingzaag een imp in de helft nog verontrustender maakt.

Eerste 10 minuten? Je wordt met niets anders dan een pistool in deze dimde gangen gevallen, hoort verre gromt, en plotseling laadt een pinkdemon uit de schaduw. De wapens voelen chunkier aan dan de pc -versies - het jachtgeweer heeft deze bevredigende dreun . En ja, de menver is hier nog steeds als je op de upgrades opspreekt en je in een laser-spuwende nachtmerrie verandert voor alles wat beweegt.

Het is ook niet alleen nostalgie -aas. Het niveauontwerp heeft een aantal vervelende verrassingen, zoals vallen waardoor je springt of puzzels die je laten teruggaan (op een goede manier). Als je deze vroeger hebt gemist, is het de moeite waard om op te graven - misschien speel je misschien met de lichten aan.