Davis Cup II over het Genesis is een van die vroege tennisspellen die op de een of andere manier het heen en weer ritme van de sport spijkert zonder dingen te veel ingewikkeld te hebben. Je kiest je land (ik ben altijd met Zweden geweest zonder echte reden), en plotseling ben je in dit frisse, enigszins blokkante rechtbank waar de balfysica eigenlijk bevredigend aanvoelt - niet te zwevend, niet te stijf.

De wedstrijden beginnen eenvoudig, maar de AI wordt snel stiekem. Het ene moment ben je terloops volley, de volgende keer dat je klautert omdat de computer net een smerig drop -shot heeft gehaald. De bedieningselementen zijn eenvoudig - geen chique vermogensmeters of trucfoto's - alleen timing en positionering. En ja, de menigte -animaties zijn in feite twee frames van looping pixels, maar er is iets charmants over hoe het spel zich inhoudt tot zijn retro -sfeer.

Als je andere 16-bits sporttitels hebt gespeeld, zit deze ergens tussen "Arcadey" en "Just Realistic genoeg". Dubbelt -modus is echter waar het schijnt - het bekijken van alle vier spelers die onhandig rond het veld schudden, wordt nooit oud. Het is niet de diepste tennis sim, maar het is vreemd verslavend als je eenmaal in de groove komt.