Dario's avontuurdemo voelt alsof iemand een verloren SNES -prototype heeft opgegraven - op de best mogelijke manier. De Pixel Art heeft die dikke, kleurrijke charme, en de bedieningselementen zijn gewoon pittig genoeg om te laten springen op Goomb - er, ik bedoel, hoe deze rare paddenstoeljongens worden genoemd - eigenlijk bevredigend.

Eerste niveau gooit je er recht in: spikes ontwijken, munten verzamelen (of zijn ze edelstenen?) En uitzoeken welke platforms onder je voeten afbrokkelen. De pure 16-bits gejuich van de muziek, het soort dat na vijf minuten in je hoofd vastloopt. Het is kort, ja, maar er is iets vreemds verslavend aan het opnieuw spelen om seconden te scheren van je tijd. Voelt als de demo -schijf die je je ouders zou smeken om overdag terug te kopen.

Als je dat tijdperk van platformers mist waar alles je op creatieve manieren probeerde te vermoorden, komt dit ter plaatse.