نسخه ی نمایشی ماجراجویی داریو احساس می کند که کسی نمونه اولیه SNES گمشده را به بهترین وجه ممکن حفر کرده است. Pixel Art این جذابیت های رنگارنگ و رنگارنگ را به خود اختصاص داده است ، و کنترل ها فقط به اندازه کافی خوشحال هستند که می توانند روی Goomb پرش کنند - منظور من این است که این بچه های قارچ عجیب و غریب - واقعاً رضایت بخش هستند.

سطح اول شما را به سمت راست می اندازد: سنبله های گول زدن ، جمع آوری سکه ها (یا آنها سنگهای قیمتی هستند؟) ، و می دانند کدام سکوها زیر پاهای شما فرو می روند. تشویق خالص 16 بیتی موسیقی ، نوعی که بعد از پنج دقیقه در سر شما گیر می کند. کوتاه است ، بله ، اما چیزی عجیب اعتیاد آور در مورد پخش مجدد آن وجود دارد تا ثانیه ها را از زمان خود اصلاح کند. مانند دیسک نمایشی احساس می کنید که از والدین خود التماس می کنید که در روز دوباره بخرند.

اگر آن دوره از سیستم عامل ها را از دست دادید که همه چیز سعی در قتل شما به روش های خلاقانه دارد ، این به نقطه ای خواهد رسید.