Man, Perfect Striker 2 was een van die N64 voetbalwedstrijden die onder de radar buiten Japan vlogen, maar het is een totaal juweeltje als je van voetbal in arcade-stijl houdt. Meteen bij de aftrap merk je hoe pittig de bedieningselementen voelen - geen onhandige dribbelen hier, gewoon gladde passen en bevredigende schoten die daadwerkelijk gaan waar je richt. De J.League-teams zijn allemaal hier met hun roosters van '99, en de stadions hebben deze raar charmante low-poly charme met drukte die daadwerkelijk reageert wanneer je scoort.

Wat ik leuk vind, is hoe het realisme in evenwicht houdt met die klassieke N64 -arcade -sfeer. Je zit niet vast met eindeloze menu's of tactiek; Je kiest een team, kiest een kant en boem - je bent erin. De keepers zijn ook de juiste hoeveelheid Janky, die soms belachelijke reddingen uittrekken en de volgende gemakkelijk gemakkelijk worden. Het is het soort spel waarbij je de tijd uit het oog verliest om die perfecte volley uit de rand van de doos te pakken.

Als je je ooit hebt afgevraagd hoe een snellere, Looser ISS 64 zou voelen, is dit het eigenlijk. Verwacht gewoon geen Engels commentaar - je krijgt de volledige Japanse hype, en eerlijk gezegd draagt het bij aan de charme.