Clay Fighter 64 is een van die rare, goofy N64 -jagers die bij je blijven, alleen vanwege hoe bizar het is. Het hele ding ziet eruit alsof het uit klei is gebeeldhouwd-karakter wiebelen wanneer ze bewegen, stoten sturen kleine brokken vliegen, en zelfs de podia hebben deze klonterige stop-motion sfeer. Het is janky op die manier van eind jaren '90, maar dat hoort bij de charme.

Je hebt jagers als een rekbare blauwe klodder, een sumo sneeuwpop en een kung-fu cactus, elk met volledig overdreven bewegingen. De bedieningselementen zijn niet zo strak als zoiets als Tekken, maar wat maakt het uit als je iemand slaat met een gigantische ontlichaamde hand? Het is het soort spel dat je gooit als je gewoon met vrienden wilt lachen tussen meer serieuze wedstrijden. De omroeper schreeuwde "Clay-Tastic!" Na een knock -out wordt nooit oud.

Als je jagers graaft die zichzelf niet serieus nemen, is dit een rel-verwacht gewoon niet dat toernooi-niveau evenwicht is. De helft van het plezier is om te zien hoe belachelijk de animaties worden.