Banjo-toooie is een van die vervolgjes die daadwerkelijk verbetert op het origineel-wielen, vreemdere personages en veel meer dingen om te doen. Je begint in de spiraalvormige berg, maar het duurde niet lang voordat je meegaan naar deze massieve, onderling verbonden niveaus vol met geheimen. De puzzels zijn lastiger dan in Kazooie, en sommige bewegingen (zoals het splitsen van banjo en Kazooie uit elkaar) nemen even nodig om eraan te wennen, maar het is het waard.

Wat me echt bijhoudt, is de humor - Gruntilda's rug met haar vreselijke rijmpjes, en er is deze hele cast van vreemde ballen zoals de onbeholpen hekszusters of het pratende toilet (ja, echt). De muziek is ook nog steeds pakkend als de hel. Als je de eerste game leuk vond, is dit een no-brainer, maar zelfs als je nieuw bent, houdt het verrassend goed vast voor een N64-platformer. Wees gewoon klaar voor enkele Janky Camera -momenten - het * is tenslotte * vanaf 2000.