Armorines op N64 is een van die shooters uit de late jaren 90 die op de een of andere manier vechtende gigantische buitenaardse insecten zowel belachelijk als nogal geweldig voelen. Je wordt vastgebonden in dit aangedreven pantserpak dat door zwermen insectoïde aliens straalt - denk aan Starship Troopers ontmoet Quake, maar met die klassieke N64 Jank. De eerste missie gooit je er recht in: je HUD knippert, je geweer is oververhit, en plotseling ben je achteruit omdat drie van die gepantserde beursgenoten net van het plafond zijn gevallen.

Co-op is echter waar het echt schijnt. Mijn broer en ik brachten veel te veel weekenden door op de bank, schreeuwend tegen elkaar om onze flanken te bekijken terwijl het scherm opsplitste in een chaotische puinhoop van snuitflitsen en chitineuze ledematen. De wapens voelen bevredigend dik aan-het plasma-kanon is mijn go-to, zelfs als de herlaadanimatie eeuwig duurt. Graphics waren voor die tijd fatsoenlijk, hoewel tegenwoordig de misteffecten ertoe leiden dat sommige niveaus eruit zien alsof je vecht in een kom erwtensoep.

Het is geen halfwaardetijd, maar als je in die tijd van Janky, ambitieuze shooters bent, heeft deze charme. Verwacht gewoon niet dat de AI slim is - die bugs haasten je meestal gewoon in golven. Toch is er iets vreemds aan het vasthouden van de lijn tegen een horde van krijsende buitenaardse bugs met een vriend en een granaatwerper.