Man, deze neemt me mee terug. De weg van Al Unser Jr. naar de top is een van die SNES-racers uit het midden van de jaren 90 die op de een of andere manier zowel janky als raar charmant aanvoelt. Je hebt je basis IndyCar-circuits, een carrièremodus waarin je je opkomt van kleine races, en die klassieke SNES-tijdperk hantering waar de auto's het gevoel hebben dat ze de helft van de tijd op boter glijden.

Eerste wat je zult opmerken? De graphics zijn ... nou ja, ze zijn erg 1994. De tracks zien er plat uit, de auto's zijn dikke sprites en de menigteanimaties zijn in feite gewoon een waas van pixels. Maar er is iets vreemds bevredigend aan het spijkeren van een perfecte draai aan de ovale sporen zodra je went aan de gladde fysica. De carrièremodus heeft deze old-school progressie waar je contant geld verdient om je rit te upgraden, en het kiezen van de juiste upgrades daadwerkelijk belangrijk is-alles vroeg in snelheid in de snelheid en je zult elke andere hoek draaien.

Het zal F-Zero niet onttronen of zo, maar als je van dat specifieke tijdperk van racegames houdt waar alles een beetje ruw aan de randen voelde, is dit een nette tijdcapsule. Verwacht gewoon geen moderne Pools.