مرد ، این یکی مرا برمی گرداند. جاده آل Unser جونیور به بالا یکی از آن دسته از مسابقه دهندگان SNES در اواسط دهه 90 است که به نوعی احساس شوخی و عجیب و غریب دارد. شما مدارهای اصلی IndyCar خود را دریافت کرده اید ، یک حالت شغلی که در آن شما از مسابقات کوچک زمان کار می کنید ، و آن دست زدن به دوران کلاسیک SNES که در آن ماشین ها احساس می کنند نیمی از زمان کره را می کشند.

اولین چیزی که متوجه خواهید شد؟ گرافیک ها ... خوب ، آنها بسیار سال 1994 هستند. آهنگ ها مسطح به نظر می رسند ، اتومبیل ها اسپریت های چکی هستند و انیمیشن های جمعیت در اصل فقط یک تار پیکسل هستند. اما در مورد ناخن زدن یک چرخش کامل در آهنگ های بیضی ، پس از عادت به فیزیک لغزنده ، چیزی عجیب و غریب رضایت بخش است. حالت شغلی این پیشرفت مدرسه قدیمی را بدست آورد که در آن شما پول نقد کسب می کنید تا سوار خود را ارتقا دهید و انتخاب های مناسب را در واقع مهم می کند-همه چیز را به سرعت در می آورید و هر گوشه دیگری را می چرخانید.

این F-Zero یا هر چیز دیگری را از بین نمی برد ، اما اگر در آن دوره خاص بازی های مسابقه ای قرار دارید که همه چیز کمی در اطراف لبه ها احساس می شود ، این یک کپسول زمانی مرتب است. فقط انتظار لهستانی مدرن را ندارید.