Oké, dus Aidyn Chronicles is een van die N64 RPG's die onder de radar vlogen - waarschijnlijk omdat het laat in het leven van de console uitkwam. Maar als je van old-school, slow-burn fantasy RPG's houdt, heeft deze een rare charme.

Je begint als het kind van deze Noble dat wordt gesleept in een puinhoop met donkere magie, en ja, het vrij standaard fantasietarief van het verhaal. Maar het gevecht? Het is turn-based met dit rare rastersysteem waar de positionering er daadwerkelijk toe doet. Ik heb me een paar gevechten nodig om te stoppen met verwoeste te worden omdat ik mijn magiërs bleef laten zien.

Het bouwen van het karakter is verrassend diep - je hebt vaardigheden die hoger zijn op hoe meer je ze gebruikt, en Magic voelt legitiem krachtig als je een beetje maalt. De grote, nogal janky ter wereld, en de graphics zijn niet geweldig verouderd, maar er is iets met de sfeer die bij je blijft. Verwacht gewoon geen Skyrim-dit is pure RPG-clunk van eind jaren '90 met een kant van ambitie.

Als je het geduld hebt voor eigenaardigheden uit het N64-tijdperk, is het een nette tijdcapsule van een spel dat veel moeilijker probeerde dan de meeste op het systeem.