Man, 1080 Snowboarding was een van die N64 -games die gewoon goed voelde om te spelen. Je kiest een rijder - ik ging altijd voor de kerel met de rode jas - en dan bombardeer je deze krankzinnige hellingen, snijdt door poeder terwijl je probeert geen sneeuw op de sprongen te eten. De fysica is eigenlijk logisch, wat zeldzaam is voor een vroege snowboardenspel - lean te ver naar voren en je zult gezichtsplant worden, maar de timing nageld en je trekt deze gladde 360s of grijpers.

Wat me echt bijhield, waren de weersveranderingen. Eén run is het is een heldere hemel, het volgende dat je weet dat je in een sneeuwstorm racet met sneeuw die over het scherm zweeft. De cursussen hebben deze geweldige mix van strakke bospaden en wijd open halfpipes, en het geluid van je bord dat ijs schraapt, leeft nog steeds in mijn hoofd. Het gaat ook niet alleen om snelheid - je moet een balans vinden met schone landingen als je de leaderboards wilt overtreffen.

Zelfs nu is de manier waarop de renners wegvagen raar bevredigend. Totale nostalgie -reis.