خوب ، بنابراین Great Battle V یکی از آن بازی های SNES است که به نوعی در زیر رادار پرواز می کند اما کاملاً نباید داشته باشد. این چاشنی عجیب و پر هرج و مرج از اقدامات و استراتژی های پیمایش جانبی است-مانند اگر کسی یک انیمه صبح شنبه ، یک RPG تاکتیکی و یک ضرب و شتم را گرفت ، سپس شماره گیری را به "حداکثر سرگرمی" زد.

شما شروع به انتخاب از فهرست قهرمانان می کنید (من همیشه ابتدا به دنبال سامورایی ها می رفتم ، بدون پشیمانی) ، و سپس شما را به این سطوح مجنون می اندازد که در آن می خواهید شمشیر شمشیر را به هم بزنید ، آتش دشمن را گول بزنید و گهگاهی در جنگنده های پشتیبان تماس بگیرید. Pixel Art این جذابیت کلاسیک دهه 90 را به دست آورد - BIG ، Sprites بیانگر ، انفجار در همه جا - و کنترل ها به اندازه کافی محکم هستند که وقتی می میرید ، می دانید که این تقصیر شماست.

این *آسان نیست *، هر چند. برخی از این مراحل بعدی احساس می کنند که بازی به طور فعال شما را در حال حرکت است ، اما به شکلی که باعث می شود شما بخواهید بلافاصله دوباره امتحان کنید. و موسیقی متن؟ اعتیاد به مواد مخدره خالص اگر یک نقطه نرم برای هرج و مرج دوران SNES دارید ، این یک انفجار است.