Super Metroid Life در SNES یکی از آن بازی هایی است که فقط با شما همراه است. شما به عنوان ساموس شروع می کنید و روی این سیاره بیگانه وحشت زده با چیزی جز توپ بازوی خود و احساس مبهم ترسناک فرود می آیید. موسیقی به تنهایی روحیه را تنظیم می کند - هانت ، جوی ، مانند شما واقعاً تنها چیزی است که در این غارها تنفس می کنید.

در ابتدا ، احساس گم شدن خواهید کرد (به روشی خوب). نقشه بزرگ ، پر از مسیرهای پنهان و به روزرسانی های پشت دیوارهای جعلی. یادم است که نیم ساعت هدر رفته بود که سعی در بمباران هر بلوک در دید داشته باشم ، متقاعد شده است که باید یک مخزن موشکی در جایی وجود داشته باشد. و هنگامی که سرانجام بر روی یک توانایی جدید - مانند سرعت تقویت کننده یا پرتوی دست و پا گیر می شوید - کلیک می کنید ، و ناگهان بخش های کامل جهان باز می شود.

رئیس می جنگد؟ وحشیانه اما منصفانه. این اولین برخورد با Kraid باعث شد که من عرق کنم و حتی مرا در ریدلی شروع نکنید. کنترل ها محکم است ، بدون اینکه بدون شک و تردید باشد ، فقط با دقت خالص ، همانطور که شما دیوار پرش و مورف را از طریق گودالهای گدازه و تونل های زیر آب توپ می کنید.

این مسخره خوب است. اگر هرگز آن را بازی نکرده اید ، به خودتان مدیون هستید که در کور شیرجه بزنید - بدون راهنما ، فقط شما و درخشش عجیب و غریب زب.