شرافت شورا یکی از آن دسته از ضرب و شتم های SNES است که به نوعی در روز به زیر رادار پرواز کرده است ، این شرم آور است زیرا این جذابیت عجیب و خشن را برای آن به دست آورده است. شما از سه مبارز انتخاب می کنید - من همیشه با مردی که شبیه دوچرخهسواری است می رفتم و تازه شروع به خراب کردن آدمک ها در خیابان ها ، کارخانه ها و پارک های سرگرمی خالی عجیب می کنم.

کنترل ها در ابتدا سفت هستند (از این گذشته ، این 1992 بود) ، اما هنگامی که به ریتم مشت زدن ، گرفتن و پرتاب دشمنان به پس زمینه عادت کردید ، کلیک می کند. موسیقی این چیز مصنوعی را به وجود آورد که به نوعی کاملاً متناسب است وقتی که برای دهمین زانو در روده در روده زانو می زنید. و بله ، گرافیک ها از این طریق روشن و کثیف هستند و فقط بازی های SNES می توانند باشند - مانند کسی که رنگ نئون ریخته شده بر روی یک کتاب طنز است.

این به اندازه جنگ نهایی یا لاک پشت ها به موقع صیقلی نیست ، اما چیزی در مورد سیستم دسته کوچک موسیقی جاز جنجالی وجود دارد و اینکه دشمنان فقط شما را تحریک می کنند و باعث می شود که آن را به طرز عجیبی اعتیاد آور کند. اگر می توانید یک دوست بیاورید - همه چیز بهتر است با یک بازیکن دوم که در صفحه فریاد می زند وقتی هر دو توسط یک رئیس غافلگیرکننده پرش می کنید.

قطعاً یکی برای جمعیت "گوهر پنهان" است که با دلتنگی خود کمی دلپذیر نیست.