Rushing Beat Shura, Snes'in bir şekilde gün içinde radarın altına uçan beat 'em up'larından biri, bu bir utanç çünkü bu garip, kaba bir cazibe var. Üç savaşçıdan seçim yapıyorsunuz - her zaman bir bisikletçiye benzeyen adamla gittim - ve sadece sokaklarda, fabrikalarda ve garip boş eğlence parklarında adamlar yıkmaya başlayın.

Kontroller ilk başta serttir (sonuçta 1992 idi), ancak düşmanları arka plana yumruklama, tutma ve fırlatma ritmine alıştıktan sonra tıklar. Müzik, onuncu kez bağırsakta biraz goon dizlerken bir şekilde mükemmel bir şekilde uyuyor. Ve evet, grafikler parlak ve dağınık, bu şekilde sadece erken SNES oyunları olabilir - bir çizgi roman üzerine neon boya dökülen birisi gibi.

Zaman içinde son dövüş veya kaplumbağalar kadar cilalı değil, ama janky kombo sistemi ve düşmanların sizi garip bir şekilde bağımlılık yapan olmasını sağlayan bir şey var. Mümkünse bir arkadaşınızı getirin - ikiniz de sürpriz bir patron tarafından atladığınızda ekranda bağıran ikinci bir oyuncu ile her şey daha iyidir.

Kesinlikle onların nostalji ile biraz tıkanıklık umursamayan "gizli" kalabalık için bir.