دنیای پادشاه آرتور در SNES یکی از آن سنگهای کوچک استراتژی عجیب و غریب است که هرگز عشق کافی نداشته است. در نگاه اول ، به نظر می رسد مانند یک بازی ساده پازل قرون وسطایی - شما فقط در حال حرکت شوالیه ها ، کمانداران و جادوگران اطراف هستید ، درست است؟ اما پس از آن شما متوجه می شوید که هر سطح یک سردرد تاکتیکی به بهترین شکل است. یک واحد واحد را از دست دهید و ناگهان کل برنامه شما از هم جدا می شود.

زمین در واقع اهمیت دارد - لاله ها ، آب ، صخره ها - و دشمنان فقط شما را کورکورانه عجله نمی کنند. برخی از سطوح مانند شطرنج با شمشیر احساس می کنند ، برخی دیگر مانند یک تقلا ناخوشایند برای نجات روستاییان قبل از باران فلش آتش. Merlin به نظر می رسد که او به طور دائم اذیت می شود ، و شوالیه ها این اسپریت های کوچک و مصمم را دارند.

این عالی نیست (موفق باشید برخی از مکانیک ها را بدون آزمایش و خطا تشخیص می دهید) ، اما چیزی رضایت بخش در مورد ترکیدن در نهایت ترک یک سطح که شما را پنج بار پشت سر هم به خود جلب کرده است ، رضایت بخش است. اگر بازی های استراتژی را دوست دارید که باعث می شود به جای فقط واحدهای اسپم کردن فکر کنید ، این ارزش گرد و غبار است.