Top Gear 2 op SNES is een van die racegames die gewoon goed aanvoelen -geen chique gimmicks, alleen pure arcade-stijl snelheid. Zodra je het gas raakt, begint die synth -soundtrack, en plotseling weef je door het verkeer zoals het weer 1993. De sporen hebben deze raar bevredigende mix van woestijnrekken, strakke stadshoeken en nachtraces waar je koplampen nauwelijks door de duisternis snijden.

Wat ik leuk vind, is hoe de handling deze lijn tussen arcade-y loopt en gewoon genoeg straft-een bocht op en je spint hard uit, maar spijker een drift rond een bergpas en het is pure serotonine. En ja, de graphics worden volgens de normen van vandaag als hel gepixeld, maar er is iets aan de manier waarop het landschap voorbij vervaagt dat nog steeds dat gevoel van snelheid geeft. Verwacht gewoon niet dat je je eerste race wint; Die AI -auto's spelen vies.

Als je een zwak hebt voor 16-bits racers of gewoon wilt zien waar de topuitrustingsserie is begonnen, is dit een tijdcapsule die het waard is om op te starten. De split-screen multiplayer is ook een rel, als je een vriend kunt overtuigen om Mario Kart vijf minuten neer te zetten.