Top Gear 2 در SNES یکی از آن دسته از بازی های مسابقه ای است که فقط احساس درست می کند-بدون لکه های فانتزی ، فقط سرعت به سبک بازی خالص. دومی که شما به گاز ضربه بزنید ، آن موسیقی متن فیلم Synth وارد می شود ، و ناگهان مانند سال 1993 دوباره از طریق ترافیک بافندگی می کنید. آهنگ ها این ترکیب عجیب و غریب رضایت بخش از کشش های بیابانی ، گوشه های تنگ شهر و مسابقات شبانه را دارند که چراغهای جلو شما به سختی از تاریکی عبور می کنند.

آنچه من دوست دارم این است که چگونه این کار با این خط بین بازی های بازی و فقط مجازات می شود-به نوبه خود می چرخید ، و شما به سختی می چرخید ، اما یک رانش را در اطراف یک گذر کوه میخ می زنید ، و این سروتونین خالص است. و بله ، گرافیک ها طبق استانداردهای امروز به عنوان جهنم پیکسل شده اند ، اما چیزی در مورد نحوه تاری کردن مناظر وجود دارد که هنوز هم به این سرعت می بخشد. فقط انتظار نداشته باشید که اولین مسابقه خود را برنده شوید. آن اتومبیل های هوش مصنوعی کثیف بازی می کنند.

اگر برای مسابقه دهنده های 16 بیتی یک نقطه نرم دارید یا فقط می خواهید ببینید که سری Top Gear از کجا شروع شده است ، این یک کپسول زمانی است که ارزش بوت شدن را دارد. اگر می توانید یکی از دوستان خود را متقاعد کنید که ماریو کارت را به مدت پنج دقیقه کنار بگذارد ، یک شورش چند نفره است.