Theme Park op SNES is een van die spellen waardoor je de tijd uit het oog verliest - je begint met het neerzetten van een paar ritten en plotseling is het drie uur later, je bent een micromanaging hotdogprijzen, en je park verdrinkt in schulden of het afdrukken van geld. De Pixel Art heeft die perfecte charme uit de jaren 90, en er is iets vreemds aan het kijken hoe kleine gasten na je slecht ontworpen achtbaan overgeven.

In het begin bouwde ik gewoon wat er cool uitzag, maar toen realiseerde ik me dat de conciërges niet alle kots -paden konden bijhouden. Geleerde les. Hoe dieper je krijgt, hoe meer je geobsedeerd bent door rit ticketprijzen, personeel salarissen en of dat reuzenwiel de ruimte waard is die het in beslag neemt. Het is veel strategischer dan het op het eerste gezicht lijkt.

Als je ooit een themapark wilde runnen zonder de echte gevolgen van jezelf failliet te zetten, is dit je kans. Geef me gewoon niet de schuld als je begint te dromen in pixelateerde concessies.