Super Tennis op SNES is een van die spellen die gewoon goed aanvoelt op het moment dat je de controller oppakt. De bedieningselementen zijn stom eenvoudig - slechts een paar knoppen - maar er is een rare diepte in de balfysica die elke wedstrijd onvoorspelbaar maakt. Ik herinner me dat ik dacht dat het een ander basis tennisspel in arcade-stijl zou zijn, maar toen bleef ik schoten snuffelen omdat ik geen rekening had gehouden met spin of spelersmomentum.

Wedstrijden beginnen snel, met die bevredigende Thwack van een serve, en het is niet lang voordat je klautert om een drop-shot terug te geven of probeer een down-the-line winnaar te nagelen. De AI is ook geen pushover - zelfs op middelgrote moeilijkheid, ze zullen luie schoten straffen. En ja, de graphics zijn duidelijk 16-bit, maar er is iets charmants over de manier waarop de spelers in positie glijden of vieren met een kleine vuistpomp.

Het is een van die spellen waar je zegt "nog maar één wedstrijd" en plotseling is het een uur geleden. Als je een buddy hebt voor dubbel, nog beter. Super Tennis houdt veel beter stand dan het recht heeft.