Super Metroid Legacy is een van die SNES -games die gewoon bij je blijft. Je begint als Samus, landt op deze griezelige buitenaardse planeet met niets anders dan je basisblaster en een kruipend gevoel dat iets niet klopt. De sfeer is dik - letterlijk, met mist en rare buitenaardse geluiden - en al snel kruip je door tunnels, backtracking voor upgrades en struikelen in baasgevechten die onmogelijk aanvoelen totdat je hun patronen ontdekt.

Het niveauontwerp is geniaal, vol met verborgen paden die je alleen zult opmerken na het krijgen van nieuwe vaardigheden. Die eerste keer dat je per ongeluk een geheime kamer bombardeert? Pure magie. En de muziek - het aantrekken van synths waardoor elk nieuw gebied als een ontdekking aanvoelt. Het is ook niet alleen nostalgie. Zelfs als je het nu voor het eerst speelt, houdt het stand omdat het tempo zo strak is. Je bent altijd een upgrade van het ontgrendelen van een heel nieuw stuk van de kaart.

Ja, sommige bedieningselementen voelen een beetje stijf aan volgens de normen van vandaag, maar als je eenmaal went aan wandelen en de rare drijvende fysica, klikt het. Dit is het spel dat in feite het hele genre "MetroidVania" heeft gedefinieerd. Als je ooit Hollow Knight- of dode cellen hebt gespeeld en je afvroeg waar die verkenning is begonnen, is hier je antwoord.