Super Mario RPG op SNES is een van die rare, prachtige edelstenen die niet zouden moeten werken, maar dat is helemaal wel. Je begint met de gebruikelijke "Bowser Kidnaps Peach" -opstelling, maar dan crasht een gigantisch zwaard in zijn kasteel, en plotseling heb je Mario samengewerkt met zijn archnemesis om robotclowns te bestrijden. Ja, het wordt raar.

Het eenvoudige turn-based spul van het gevecht, maar met getimede knopdrukken om aanvallen of blokkeren te stimuleren-Kinda-achtige paper Mario voordat paper Mario bestond. En het feest? Peach slaat daadwerkelijk vijanden met een koekenpan en Bowser gewoon ... Chomps mensen. Geen vuur adem, alleen rauwe bijtkracht. Klassiek.

Wat me echt bijhoudt, zijn de kleine dingen: verborgen schatkisten die je beschimpen, padden met existentiële crises en die ene baasgevecht waar je een heel orkest vecht. Het is dom, maar op die manier waar je jezelf vangt grijnzend naar de dialoog. Ook de soundtrack? Slaaps nog steeds. Je zult het gevechtsthema dagenlang neuriën.

Als je dit in de jaren 90 hebt gemist, is het de moeite waard om op te graven - het is Mario, maar met alle gekheid tot 11 gekozen.