Super Dogfight (of Turnandburn als je de Amerikaanse versie speelt) is een van die SNES -games waardoor je je afvraagt hoe ze zoveel in een cartridge propten. Je wordt recht in de cockpit gegooid - geen lange tutorials, gewoon een snelle klautering om erachter te komen welke knop raketten versus machinegeweren afvuurt (hint: je puree beide).

De vliegtuigen behandelen zwaarder dan je zou verwachten, alsof ze daadwerkelijk tegen de wind vechten in plaats van op rails te glijden. De eerste keer dat ik speelde, schoot ik elke beurt over en stortte twee keer in de oceaan voordat ik besefte dat je je bewegingen vooruit moet plannen. De hondengevechten worden snel intens - Agany Pilots ontwijken en weven in plaats van te vliegen in voorspelbare lussen.

Vreemd bevredigend detail: de schaduw van je vliegtuig krimpt als je hoogte krijgt. Zulke kleine dingen geven het minder als een 16-bits game en meer als iemands passieproject. Als je ooit Top Gun op SNES wilde, maar met minder Kenny Loggins en meer pixelateerde explosies, is dit het.