Shin Megami Tensei Als ... is een van die rare, humeurige RPG's waar je middelbare school plotseling verandert in een demonische nachtmerrie. Je begint alleen maar te proberen te overleven, maar het duurde niet lang voordat je met monsters onderhandelt om lid te worden van je feest - sommigen van hen zijn schokkend chill zodra je het hebt uitgesproken.

Het gevecht heeft dat klassieke SMT -gevoel - brutaal als je naar binnen haast, maar bevredigend wanneer je vijandelijke zwakke punten bedenkt. Ik herinner me dat ik door enkele vroege bazen werd verwoest totdat ik me realiseerde dat buffs en debuffs hier niet optioneel zijn. De schoolomgeving maakt verkenning gespannen op een manier die Dungeons meestal niet is; Een hoek om te draaien en je homeroomleraar te vinden, muteerde in een demon -hits anders.

Wat me echt bijhoudt, is hoe je keuzes rustig sneeuwen. Het helpen van één NPC kan je later uit een hele route vergrendelen, en het uitlijningssysteem telegraaf niet waar je naartoe gaat. Het is ruw aan de randen vergeleken met latere SMT -games, maar er is iets rauws en experimenteel aan dat nog steeds werkt.

Verwacht gewoon geen sociale links in persona-stijl-dit is de jaren 90 megaten op zijn meest unapologetic.