Shin Megami Tensei ise… lisenizin aniden iblis istila ettiği bir kabusa dönüştüğü garip, karamsar RPG'lerden biridir. Sadece hayatta kalmaya çalışıyorsunuz, ancak çok geçmeden partinize katılmak için canavarlarla müzakere ediyorsunuz - bazıları konuştuktan sonra şok edici bir şekilde soğuk.

Savaş o klasik SMT hissine sahip - acele ederseniz, ama düşman zayıflıklarını anladığınızda tatmin edici. Buffların ve debuff'ların isteğe bağlı olmadığını anlayana kadar bazı erken patronlar tarafından harap olduğumu hatırlıyorum. Okul ortamı, zindanların genellikle olmadığı bir şekilde keşif yapar; Bir köşeyi döndürme ve bir iblis haline gelen homeroom öğretmeninizi bulmak farklı vurur.

Benimle gerçekten yapışan şey, seçimlerinizin sessizce kartopu nasıl. Bir NPC'ye yardım etmek sizi daha sonra tüm rotadan kilitleyebilir ve hizalama sistemi, nereye gittiğiniz telgrafa neden olmaz. Daha sonraki SMT oyunlarına kıyasla kenarlarda kaba, ancak hala işe yarayan çiğ ve deneysel bir şey var.

Sadece personel tarzı sosyal bağlantılar beklemeyin-bu en apologeticinde 90'ların megaten.