Oké, dus Scooby-Doo op SNES is eigenlijk als het spelen door een van die klassieke cartoonafleveringen-behalve dat je de controle hebt. Je begint met de bende opgesplitst in een spookhuis (natuurlijk), en je schakelt tussen Scooby, Shaggy, Fred en de anderen om kamers te zoeken naar aanwijzingen terwijl je cheesy uitziende geesten ontwijkt. De Pixel Art heeft die heldere, cartoonachtige sfeer en de muziek? Totale nostalgie -reis.

In het begin bleef ik dezelfde domme vallen tegenkomen omdat ik niet op de hints lette - zoals, ja, misschien stapt misschien niet op de duidelijk wiebelige vloerplaat. Elk personage heeft ook zijn eigen kleine eigenaardigheden; Velma's is beter in het oplossen van puzzels, terwijl Scooby verborgen items kan uitsnuffelen. En natuurlijk zijn de schurken allemaal alleen jongens in maskers, maar sommigen van hen hebben eigenlijk een behoorlijke achtervolging opgezet voordat je hun vermomming aftrekt.

Het is niet super diep, maar als je opgroeide met het kijken naar de show, is het een leuke kleine tijdcapsule. Verwacht gewoon niets baanbrekends-het is pure, dwaze Scooby-Doo.