خوب ، بنابراین Scooby-Doo در SNES اساساً مانند بازی از طریق یکی از آن قسمت های کارتونی کلاسیک است-به جز اینکه شما کنترل می کنید. شما با باند تقسیم شده در برخی از عمارت های خالی از سکنه (البته) شروع می کنید ، و بین Scooby ، Shaggy ، Fred و سایر افراد تغییر می کنید تا در حالی که ارواح پنیر را گول می زنند ، اتاق ها را جستجو کنند. Pixel Art آن موسیقی پرشکوه و کارتونی و موسیقی را به خود اختصاص داده است؟ سفر کل نوستالژی.

در ابتدا ، من به همان تله های گنگ دویدم زیرا به نکات توجه نمی کردم - مانند ، بله ، شاید روی تخته کف کاملاً واضح قدم نگذارید. هر شخصیتی نیز عجیب و غریب خود را دارد. Velma در حل پازل بهتر است ، در حالی که Scooby می تواند موارد پنهان را خراب کند. و البته ، شرورها فقط بچه های ماسک هستند ، اما برخی از آنها در واقع تعقیب و گریز مناسبی را قبل از اینکه شما را از دست ندهید ، قرار داده اند.

این فوق العاده عمیق نیست ، اما اگر در تماشای نمایش بزرگ شدید ، یک کپسول کوچک سرگرم کننده است. فقط انتظار ندارید که هیچ چیز پیشگامانه ای باشد-این Scooby-Doo خالص و احمقانه است.