Sangokushi III over de Sega Genesis is een van die strategiespellen die voelt alsof je daadwerkelijk een koninkrijk runt - messy politiek, verrassende verraad en zo. Je begint met het kiezen van een krijgsheer (ik ga altijd voor Cao Cao omdat, laten we echt zijn, hij is het schema -brein van het tijdperk), dan draait het allemaal om het balanceren van diplomatie, troepenbewegingen en resource management terwijl de AI -facties constant allianties verschuiven.

De kaart is deze prachtige China in de stijl van geschilderde stijl, en gevechten spelen zich af in deze rare maar bevredigende hybride van turn-based en realtime-je geeft bevelen en kijk hoe je kleine sprites botsen terwijl je bidt dat je cavalerie niet in een hinderlaag wordt gelokt in het bos. Pro -tip: negeer het advies van de handleiding over altijd aanvallen. Soms is de beste zet om die irritante buurman om je alleen te laten staan terwijl je rijstvoorraden bouwt.

Het is langzamer dan moderne strategiespellen, maar er is iets aan de manier waarop gebeurtenissen willekeurig worden geactiveerd (zoals overstromingen die je gewassen of officieren plotseling defecteren) die elke playthrough onvoorspelbaar houden. Verwacht gewoon niet dat je snel "winnen" - dit is het soort spel waarbij je drie uur verliest om bevoorradingsroutes te micromaneren en er elke minuut van te houden.