Prins van Perzië op de Sega Genesis is een van die spellen die zijn tijd ver voor zijn. Je hebt deze vloeiende, rotoscoped -animatie die er nog steeds glad uitziet vandaag - de manier waarop de prins flips, rollen en bungelt uit richels voelt gewoon goed . In eerste instantie duren de bedieningselementen een seconde om te klikken (die zwaard swing heeft een rare vertraging), maar zodra je het ritme naar beneden hebt, is het puur momentum - afdrukken voorbij vallen, nauwelijks sprongen maken en je gezondheid zien wegvinken van die stiekeme vloerspieken.

Het is moeilijk, geen leugen. Je hebt een uur om de prinses te redden, en die tijdslimieten rommelen niet rond. Maar er is iets bevredigend aan het onthouden van de paleislay -out, uitzoeken welke bewakers ze moeten vechten en welke gewoon over te kloppen. En dat laatste zwaardgevecht? Nog steeds een van de meest gespannen momenten in 16-bit gaming. Als je alleen de latere 3D -versies hebt gespeeld, is dit de moeite waard om opnieuw te bezoeken om te zien waar het allemaal begon.