Pitjager op het Genesis was een van die spellen die er in arcades veel cooler uitzagen dan het thuis speelde. Je kiest uit drie jagers - een worstelaar, een karate -man en een kerel met nunchucks - en stamp vervolgens gewoon knoppen door een reeks lelijke, gedigitaliseerde vechtpartijen. De achtergronden zijn nogal netjes, alle grimmige achterbanen en underground vechtclubs, maar de eigenlijke gevecht voelt stijf als de hel.

Ik herinner me dat ik dacht dat de worstelaar zou worden overweldigd vanwege zijn grootte, maar zijn bewegingen waren zo traag dat de Karate -man veel betrouwbaarder was. En laat me niet eens beginnen met de hitdetectie - de helft van de tijd dat je stoten gewoon door de andere man fasen. Toch is er iets vreemds over hoe Janky het is, vooral als je een buddy hebt om te lachen om de vreselijke animaties. Verwacht gewoon geen diep vechtsysteem.