ODT op de N64 is een van die rare, nogal Janky Action-Adventure-games die op de een of andere manier bij je blijft. Je speelt toen deze huurling in een enorme, doolhofachtige stad vol cultisten en monsters viel-denk aan middeleeuwse fantasie ontmoet sci-fi, maar met die onmiskenbare N64-charme uit de jaren '90. De bedieningselementen zijn even wennen (zwaardschommelingen voelen in het begin een beetje zwevend aan), maar zodra je je aanpast, is het gevecht verrassend bevredigend.

Wat echt opvalt, is de sfeer. De niveaus zijn deze uitgestrekte, meerlagige kerkers waar je constant terugkomt om puzzels op te lossen-sommige voor de hand liggend, anderen ronduit cryptisch. Graphics waren voor de tijd behoorlijk, met humeurige verlichting en enkele enge vijandelijke ontwerpen. Verwacht gewoon geen soepele rit - de camera vecht je net zoveel als de cultisten. Toch, als je van obscure N64 -edelstenen houdt met een donkere fantasie -sfeer, is het een kijkje waard.