Man, Mortal Kombat op SNES neemt me mee terug. Het pixelateerde bloed (nou ja, de "zweet" -versie als je de gecensureerde kar had) en die knapperige gedigitaliseerde sprites houden nog steeds stand. Eerste wat je opmerkt? De speer van Scorpion ziet er eigenlijk een beetje janky uit volgens de normen van vandaag, maar als je er voor het eerst iemand over het scherm trekt? Pure magie.

De fietsschop van Liu Kang voelt overweldigd totdat je je realiseert dat iedereen een goedkope zet heeft-de bevriezing van Sub-Zero in Uppercut-combo is eigenlijk een overgangsritueel. En ja, de dodelijke slachtoffers zijn onhandig om input te zijn, maar de onzichtbaarheid van Reptile nagelaten of uiteindelijk de elektrocutie van Raiden aftrokken na 20 pogingen? De moeite waard.

Deze haven heeft die rare SNES -sfeer waar de kleuren veel harder duiken dan de arcade, en de muziek maakt de put op de een of andere manier nog intenser. Verwacht gewoon niet dat de arcade-perfecte ervaring-dit is de versie waarin u en uw neef beweren of dat eigenlijk een hit was of niet. Nog steeds een van de beste manieren om speelsargumenten te regelen.